Een zaterdag om nooit meer te vergeten
Gentbrugge 7 augustus – cafetaria KRC Gent Atletiek
Verslagje schrijven over wat er allemaal gebeurd is op de OS in Tokyo voor onze twee vertegenwoordigers is makkelijk gezegd maar hoe begin je daar aan. Je kruipt in je bed op zaterdagnacht om iet na vier uur, moe maar voldaan om hetgeen je clubleden hebben gepresteerd maar je kan de slaap niet direct vatten omdat het steeds weer door je kop spookt hoe je aan een artikel dient te beginnen.
Minuten gaan voorbij, ideeën schieten door je hoofd, het één al beter dan het ander tot wanneer je dan uiteindelijk toch de slaap kan vatten. Zeven uur in de morgen als je echtgenote de wekker zijn dagelijks werk laat doen en jij met je slaperige kop uit bed kruipt en aan je zondagse dagtaak begint. Ondertussen slaperig denkend aan de ideeën die je had een drietal uur eerder. Maar nee, weg waren die. Was ik maar terug opgestaan om die te noteren. Niet dus en hier zit ik dan op een dinsdagmiddag achter die stomme pc hard denkend hoe ik een paar dagen later er zou aan beginnen. De muze laat mij serieus in de steek. Toch maar proberen.
Laat ik maar beginnen met het volgende en dat is dat het een eer is voor de club om twee atleten te hebben die de eer van het land mogen vertegenwoordigen op de Olympische Spelen namelijk Bashir Abdi en Imke Vervaet.. Vooral voor Imke Vervaet moet dit een onverwachte ervaring zijn al heeft ze er een gans seizoen en misschien wel meer hard naar toe gewerkt. Een eer ook voor Leopold van Hamme, haar trainer, die er evenveel verdienste aan heeft en er vooral vele uren heeft ingestopt alleen met haar op trainingen om haar zo ver te krijgen. Super.
Dat Imke er dan ook, in de vele wedstrijden die ze liep, zoveel heeft uitgehaald en prachtige prestaties leverde is dan ook haar verdienste. Laat ik maar eens opsommen. Op zaterdag 2 augustus reeksen 4x400m mixed 3e in 3’12”75 met een BR er bovenop. Op zondag 3 augustus de finale 4x400m mixed 5e in 3’11”51 in een nieuw BR en dan gaan we het hier nog niet hebben over wat er is gebeurd met de ploegen van de USA en de Dominicaanse Republiek. Gedane zaken nemen geen keer.
Over naar de reeksen van de 200m op maandag 2 augustus waarin ze 4 de werd in 23”05, een nieuw persoonlijk record en met de beste verliezende tijd naar de halve finale. Halve finale een aantal uren later waarin ze 7 de werd in 23”31.
Einde historie op de 200m en dat was begrijpelijk maar voor Imke was het nog niet gedaan. Op donderdag 5 augustus met de Cheeta’s naar de reeksen van de 4x400m waarin ze schitterend 3e werden in 3’24”08 een nieuw BR. En alsof het nog niet op kon op zaterdagnamiddag om 14u30 de finale van de 4x400m waarin ze een schitterende baanronde liep in een splittijd van net onder de 51”. Werden 7e in 3’23”96 nog maar eens een verbetering van het eerder BR.
Iedereen kan volgen denk ik en denk nu maar eens na over hetgeen Imke in het verre Tokyo heeft gepresteerd. Zes wedstrijden in amper acht dagen, je moet het maar doen en de ene al even hoogstaand of nog beter qua prestatie dan de andere. Gewoonweg schitterend. Heb je voor mij superlatieven hiervoor laat ze maar horen. Bedankt Imke, bedankt Leopold, ik vind de woorden niet om dit op papier te zetten maar een welgemeende proficiat krijgen jullie van mij zeker.
Over dan naar die andere knaller van formaat Bashir Abdi. Niet de man van grootspraak zoals er in de sport wel enige rond lopen maar de bescheidenheid zelve. Was al langer geselecteerd voor de spelen en het was dan ook uitkijken wat onze vriend daar ging neerzetten als prestatie.
Meer dan ooit verkondigde hij dat een prestatie in de top acht een mogelijkheid was maar dat hij er een aantal kon opsommen die stukken beter waren dan hij. En ook had ie wat schrik van de vochtigheid ginder en de jetlag. We hebben er echter weinig van gezien. Ook diegenen die stukken beter waren dan Bashir hebben we zaterdag wel gezien aan de start maar niet aan de aankomst.
Het groot scherm in de cafetaria van de club heeft wel zijn dienst gedaan op zaterdag. Van de middag 13 uur tot ‘s nachts hingen een 80-tal kijklustigen naar het verloop van de wedstrijd. Het ene moment enthousiast, het andere moment toch enigszins benauwd of alles wel goed zou verlopen.
Opsommen hoe de wedstrijd is verlopen ga ik hier niet doen maar het verloop van een marathon is toch wel typisch. Van kort na de start een kopgroep waaruit er kilometer na kilometer telkens er wel eentje of een paar uitvallen. Ook nu was het niet anders. De laatste tien kilometer waren dan ook uiterst spannend en steeds meer en meer had Bashir uitzicht op een medaille. Tot die verdomde laatste twee kilometer hij het verdomd lastig kreeg maar de hulp, als je dit al hulp kan noemen maar eerder aanmoediging, van zijn Nederlandse (ex-Somaliër) trainingsmaatje hem de laatste krachtinspanning gaf om voor Bashir in deze wedstrijd het waarschijnlijke hoogst haalbare te halen namelijk een bronzen medaille. Schitterende prestatie van een schitterende persoonlijkheid. Het is hem gegund na de vele jaren van huis weg om in niemandsland te gaan trainen en om dit te kunnen bereiken.
Toch heb ik hem op een uitspraak kunnen pakken en dit ga ik hem helpen onthouden. “Voor goud gaan we op een volgende keer” of iets in die aard en dat is bij mij blijven hangen. Hopelijk kan hij deze uitspraak ooit nog eens hard maken en doet hij het niet dan is dit hem ook vergeven. Is waarschijnlijk gebeurd in een euforie. Vergeeflijk.
Ik denk dat zijn mama van hierboven fier heeft toegekeken naar wat haar zoon in Tokyo heeft gepresteerd.
Ik wil het hier niet bij laten maar ook nog even iet anders aanhalen want we hadden afgelopen maand ook nog twee andere jonge atleten die in een Europees kampioenschap aan de slag kwamen namen Justine Goossens op het EK beloften in Tallinn en Jef Misplon op het EK junioren eveneens in Tallinn.
Justine was geselecteerd op de 4x100m waar de ploeg schitterend presteerde maar spijtig genoeg werd gediskwalificeerd. Spijtig voor Justine want er zat meer in dan reeksen alleen.
Jef was de eerste dag van zijn 10-kamp op schitterende wijze begonnen maar op zijn laatste nummer de 400m liep het bij de start mis en werd hij gediskwalificeerd. Weg mooi resultaat. Hij sloot wel nog zijn 10-kamp af met een overwinning op de 1500m maar dit zal voor hem wel geen troost geweest zijn.
En vandaag is de definitieve selectie bekend gemaakt voor het WK junioren in Nairobi (Kenia) en Jef mag daar tonen wat ie waard is in normale omstandigheden. Ik wens hem alvast heel veel succes.
Voilà dit was het dan. Het is wat het is want de muze laat mij eigenlijk nog steeds in de steek. Toch nog maar eens om af te sluiten een welgemeende proficiat aan onze twee Olympiërs en ook aan onze twee anderen die het op Europees vlak mochten bewijzen maar door de omstandigheden niet tot hun volle waarde kwamen.
Opgetekend door Chris
