IFAM Outdoor Brussel
Doordat deze wedstrijd de afgelopen jaren alleen maar gegroeid is hing er zowel op zaterdag als op zondag heel veel bedrijvigheid rond de piste in het Koning Boudewijnstadion. Als een soort van generale repetitie voor het BK dat ook hier over een maand plaatsvindt was er heel veel schoon volk op de afspraak, waaronder opnieuw een aantal van onze atleten. De dames mochten op zaterdag de spits afbijten. In het voorprogramma op de 400m 2 deelneemsters: Cloë Van der Meulen en Lara Serpentier. Cloë werd vierde in haar reeks in een persoonlijk record van 54”36 en liep dus nooit sneller! Ook Lara lukte een SB en bolde na 1’02”23 als vijfde in haar reeks over de streep. De toon was gezet en Laures Bauwens ging verder op dit elan. In een knaltijd van 11”75 won ze haar reeks en had ze ook in het hoofdprogramma van de 100m niet misstaan. Moet er gezegd worden dat dit eveneens een PR was? De blije bakkes bij het overschrijden van de finish spreekt boekdelen! En nog waren de vrouwen niet uitgebabbeld! Amper een paar uur na haar PR haasde Cloë de vierde reeks van de 800m in het voorprogramma. Emma De Keyser kwam uit in de tiende (!) reeks en werd hier zesde in een tijd van 2’22”03 (eveneens SB).
Hierna was het tijd voor het hoofdprogramma. Imke Vervaet liep haar eerste individuele 400m outdoor en stelde niet teleur. Met een tijd van 51”88 won ze haar reeks en zette ze de zevende tijd van alle deelneemsters neer. Maar belangrijker nog misschien pietste ze 3 honderdsten af van haar PR en tevens clubrecord! Nadat de vrouwen zich getoond hadden konden natuurlijk de mannen niet onder doen. Tibo De Smet had genoeg van al het voorbereidende werk op de 400m en koos voor zijn geliefkoosde afstand. Helaas verliep de opwarming voor de wedstrijd niet ideaal. Met krampen in de darmen en na het legen van de maaginhoud werd er toch beslist om te starten. Achter een ontketende Pieter Sisk die Tibo weldra mag vervoegen op het EK en de Olympische Spelen finishten ze met 5 man binnen een halve seconde. Het mag dus wel gezegd worden dat er (nog) veel meer in zat. Want met de uiteindelijke zesde plaats en navenante chrono 1’45”78 mocht hij zeker niet ontevreden zijn. Nooit kende hij een snellere seizoensopener op de dubbele baanronde, waarmee hij wel bewijst klaar te zijn voor het belangrijke outdoorseizoen! De eerste dag werd afgesloten met de 5000m voor de heren. Robbe Camphens mocht plaats nemen in het hoofdprogramma, wat op dit nummer geen sinecure is (dixit: slechts 2 gefinishte Belgen hadden deze eer). Maar hij maakte het meer dan waar! Hij werd tiende in zijn reeks, en met een chrono van 13’48”83 nam hij een hap van maar liefst meer dan 10 seconden uit zijn persoonlijk record van een jaar eerder!
@whosjenz
De zondag werd afgetrapt met de reeksen van de 100m horden. Laures Bauwens had nog niet veel kunnen nagenieten van haar prestatie een dag eerder want moest vol aan de bak om de finale te (proberen) halen. Helaas kwam de wind net in haar reeks flink opzetten wat de kans op een toptijd fnuikte. Ook de finaleplaats gleed jammer genoeg uit haar handen: ze werd vijfde in 14”17, maar kon toch terugkijken op een geslaagd weekend me dunkt! Daarna was het de beurt aan René Clinckspoor op de 110m horden. Een week na zijn PR aangescherpt te hebben in Nederland bleef hij hier deze keer een beetje boven. Met 15”28 finishte hij vierde in de juniorenreeks. Met een uur vertraging door de regenpauze had Imke haar spikes voor een tweede keer dit weekend aangetrokken. De EK-limiet op de 200m was de afgelopen tijd wel zeer dichtbij gekomen, dus wilde ze deze laatste kans met beide handen proberen grijpen. Met een tijd van 23”19 kwam ze nu 19 honderdsten tekort. Ze werd hiermee derde in haar reeks en vierde in totaal, dus bewees eigenlijk wel dat ze haar plaats op dit EK had verdiend. Alles voor gedaan, niets te verwijten, op naar de Spelen maar eerst full focus op de Cheetahs! De mannen op de 1500m mochten deze atletiek tweedaagse afsluiten. Jennen Mortier en Lennert Dewulf kwamen allebei in de tweede reeks terecht. Dit bleek achteraf misschien wel een geluk want ze gaven elkaar geen duimbreed toe. Uiteindelijk was het eerstgenoemde die net aan het langste eind trok in 3’48”03. Slechts 8 honderdsten (!) later kwam Lennert over de meet waarmee ze zevende en achtste werden. Matthias Loeys moest eventjes langer geduld hebben tot de vierde reeks. Terug na een blessure zette hij een hoopgevende 3’54”42 op de tabellen. Met zijn twaalfde plaats had hij het slotakkoord. Dikke proficiat voor alweer hele mooie prestaties, op naar meer van dat!
Verslaggever: Clubcoördinator Nathan Sevenois.
